Historie

Na pewno wielu z was... ma swoje ulubione wymyslone przez siebie postacie i takowe mają swoje historie. Chciałbym abyście tutaj przedstawli te historie... niektorzy pisza je w profilu albo gdzies indziej... a ja wam robie miejsce to piszci. Moja ulubiona postać WYMYŚLONA PRZEZE MNIE to Belian Carter... a jego historia... cóż może kiedyś ją wam napisze... bo troche tego jest.

(Trochę nudne, ale zawsze cos Very Happy

)

Kiedyś byłem krasnoludem. Uważalem się za największego wojownika krainy...i niestety się przeliczylem. Tego feralnego dnia wyzwalem na pojedynek elfa, ktory okazał się lepszy ode mnie...
Walka była długa i wyczerpująca, trwała kilka godzin i nie bylo widać jej końca! Niestety zostałem pokonany i postanowiłem zejść do podziemia...
Wędrowałem po Piekle długie dni i noce, bez wody i jedzenia. Sądziłem, że to juz koniec! Niestety i tym razem się pomyliłem... Szóstego dnia tej nie kończącej się podróży, siły witalne mnie opuściły. Zemdlalem...
Nie wiem ile tak leżałem, jednak gdy się obudziłem, okazalo się, że nie jestem sobą! W moich żyłem płynęła moc - byłem dużo potężniejszy!
Na początku nie wiedzialem co się stało, jednak to się zmieniło...

Gdzie ja jestem ?! *krzyczy demonicznym glosem*
- W domu...
- Co?! *wykrzykuje niezorietowany*
- W domu...moim domu...
- Kim jesteś? *siada na stole, na którym wcześniej leżał*
Kim ja jestem?
- Pomoglem ci pozbyć się tej marnej powłoki, którą nazywałeś ciałem. Obserwowalem cię...
- Kim jestes ?! *krzyczy wściekle*
*Postać staje w oświetlonym miejscu groty*
- Co to?!
- Pytales kim jestem. Oto ja, Mefistofeles, jeden z Władców Piekielnych Czeluści!
- Może...ale na pewno nie moim...*szepcze pod nosem*

Po długim dialogu, Mefisto oprowadził mnie, pokazał mi te wszystkie przebrzydłe istoty...
Minęło kilka lat...
Udało mi się znaleźć wyjście z Piekła... Uciekłem...
Dlaczego? Na początku mi się podobało, ale po pewnym czasie ten kłamca kazał mi sobie słuzyć.. Nie wytrzymałem tego i wykradłem się pewnej nocy. Porzuciłem swoją dotychczasową wojenną naturę w Piekle. Po wyjściu na powierzchnię oślepiło mnie słońce. a już niemal zapomniałem jak ono wyglądało...
W niedalekiej grocie spędziłem kilka dni, żeby w końcu wyjść na światlo dzienne!
I tak rozpocząłem nowe życie - życie rzemieslnika!